Ktoś chętny?

Szukam osoby, która także zna się na zeberkach, i która chciałaby prowadzić ze mną bloga.
W komentarzach możecie się zgłaszać.

                                                                                                     ~Nekomiraii

Parka czy stadko?

Parka czy stadko? A może jedna zeberka?
Najlepiej wziąć parkę. Jeśli jednak zdecydujemy się na stadko - najlepiej, aby każdy samiec miał dla siebie samicę, bo inaczej może dojść do bójek.
Dużo osób mówiło, że samotna zeberka przeżyje kilka tygodni. Otóż to nie prawda, bo znam osobę, która miała jedną zeberkę, a ten ptaszek żył 5 lat.
Sama posiadam jedną 2 dni, ale dokupię kiedyś drugiego samca, ponieważ nie chcę mieć piskląt.
Powtarzam, że najlepiej wziąć parkę.
Do następnego postu!

Rozmnażanie

DOBÓR PARY

By lęgi były udane, niezbędne jest odpowiednie dobranie pary, należy przy tym kierować się kilkoma żelaznymi zasadami:

• Nie rozmnażać ptaków zbyt młodych

Zeberki są dojrzałe płciowo już w wieku 4 miesięcy (natrafiłam na informację, że młode mogą mieć już 8 tygodniowe zeberki), ale nie powinno się dopuszczać do lęgów ptaków młodszych niż 9 miesięcy. Może to doprowadzić do wyczerpania ich młodych organizmów, a w efekcie do choroby. Poza tym mogą być problemy z przeprowadzeniem lęgu, ptaki mogą np.:

• składać jajka byle gdzie
• składać jajka niezalężone
• mieć problemy z zaleganiem jaja
• porzucać złożone jajka
• porzucać świeżo wyklute pisklęta
• mieć problemy z wykarmieniem piskląt
• wykazywać agresję w stosunku do piskląt
• Nie powinno się rozmnażać ptaków słabych lub chorych.
  Takie ptaki mogą nie dać rady odchować piskląt lub zarazić je. Ponadto lęgi dodatkowo mogą wyczerpać ptaka.
• Nie powinno się łączyć ze sobą ptaków blisko spokrewnionych, jest to praktykowane jedynie w hodowli mającej na celu utrwalenie jakiejś mutacji. Poszczególne rodzaje takiego łączenia nazywa się chowem wsobnym (krzyżowanie rodzeństwa) lub wstecznym (rodzic + młode). Postępowanie takie może prowadzić do nagromadzenia się genów odpowiedzialnych za choroby dziedziczne i w efekcie wystąpienie ich u młodych.
  Wiedza ta jest bardzo ważna, jeśli kupujemy ptaki w małych sklepach zaopatrujących się wprost u hodowcy, tam zwykle jest dostępna tylko jedna parka - najprawdopodobniej rodzeństwo.
• Na rozmnażanie można się zdecydować tylko wtedy, jeśli nie będzie problemu z pisklętami. W jednym lęgu może być (co prawda rzadko, ale jednak) nawet do 8 piskląt, więc znalezienie dla nich nowego domu nie jest takie łatwe. Niewiele sklepów skupuje zeberki, a nawet nie chcą przyjąć za darmo.

Idealna sytuacja to taka, w której ptaki same mogą podobierać się w pary (stadko). Może się bowiem zdarzyć, że dobrana przez nas parka nie zaakceptuje się nawzajem i mogą polecieć pióra. Zwykle jednak zeberki akceptują danego im partnera. Jeżeli ptaki zaczynają spędzać ze sobą więcej czasu, spać obok siebie i przeczesywać sobie piórka to znak, że małżeństwo zostało zawarte.
Pieszczoty, wzajemne przeczesywanie piórek nie jest to jednak podstawowa cecha pozwalająca rozpoznać parę-tak zachowują się również zaprzyjaźnione ptaki tej samej płci, nawet mające już partnera płciowego. Także kopulacja nie może być pewniakiem - w większym stadku zdarzają się skoki w bok. 

PRZYGOTOWANIE DO LĘGÓW

Jeśli ptaszki są gotowe, samczyk rozpoczyna tokowanie: skacząc i drepcząc wokół samiczki wyśpiewuje jej swoją piosenkę. Gdy samiczka zaakceptuje propozycje samca, przysiada, wibruje ogonkiem i piszczy, na ten sygnał przyzwolenia samczyk wskakuje na nią. Do kopulacji dochodzi wielokrotnie w ciągu dnia. Parka wyraźnie szuka miejsca na gniazdo; jeśli ptaki są często wypuszczane, mogą zacząć budować je nawet w pokoju z dostępnych materiałów: kwiatów, chusteczek. Noszą w dziobie różne rzeczy w mniejszym lub większym stopniu nadające się na wyściółkę (np. zaschnięte kupki, grudki ziemi;) Gdy widzimy takie zachowanie, można wstawić gniazdko, materiały i czekać na jajeczka. Może się zdarzyć, że samiczka zniesie jajeczko na ziemię, można wtedy wstawić budkę i tam go przełożyć, ale są tylko minimalne szanse, że zostanie zaakceptowanie. Jajeczko takie lepiej zabrać i poczekać na nowe.Jeśli inicjatywa lęgu wychodzi z naszej strony, a ptaki są raczej niechętne, można je namówić poprzez przedłużenie dnia świetlnego i codzienne podawanie mieszanki jajecznej lub nabiałowej. Duża ilość białka stymuluję samicę do znoszenia jaj, dlatego nie powinno się go zbyt dużo podawać podczas wysiadywania, a jedynie przed i po - samiczka może porzucić lęg i założyć nowe gniazdo z nowymi jajkami.Nie wolno zapomnieć o dodatku mineralnym, który powinien być dostępny przez cały czas np. sepia lub kostka wapienna. 

POMIESZCZENIE

Klatka, w której przeprowadzony będzie lęg powinna być jak największa, by dawała młodym możliwość doskonałego opanowanie trudnej sztuki latania. Najlepiej by miała dwie pary drzwiczek, przy jednych z nich można zamontować zewnętrzną budkę lęgową.
Klatka powinna stać w spokojnym miejscu bez gwałtownych zmian temperatur. Przynajmniej jedna, a najlepiej dwie ściany klatki powinny być osłonięte (ścianą, kartonem), co daje ptakom poczucie bezpieczeństwa. 

GNIAZDO

W sklepach dostępne są drewniane budki i koszyczki z niby-wikliny w dwu rozmiarach. Zdecydowanie lepsze są te większe, bo małe mogą nie pomieścić ptasiej rodzinki.
Budka - prawdę mówiąc, jeszcze nie znalazłam w sklepie odpowiedniej budki, dlatego jestem zmuszona sama je robić. Drewniany domek powinien mieć wymiary ok. 10/10/12cm, a przednia ściana powinna być 1/3 od góry wycięta - wejście do budki. Idealne rozwiązanie to budka z otwieraną ścianką lub dachem, co pozwala na kontrolę i czyszczenie gniazda.

Wyściółka:
 

Najlepsze do tego celu jest miękkie siano, skrawki ręczników papierowych i chusteczek higienicznych. Nie powinno się podawać: waty, skrawków materiału, nitek, sznureczków, może się bowiem zdarzyć, że ptaki lub pisklęta zaplączą się w nie. Zaplątanie łapki może grozić niedokrwieniem i w efekcie martwicą.
Materiał do budowy gniazda powinien być początkowo (aż do pełnego zniesienia, czyli 3-4 jajek) dostarczany w nadmiarze. Uchroni to samiczkę przed wyrywaniem piór przez nadgorliwego samczyka. Kiedy gniazdo jest gotowe, należy resztę materiału zabrać, gdyż samczyk ogarnięty budowlanym zapałem może zakryć jaja.
Zdarzają się parki, które nie potrafią odpowiednio wyścielić gniazda, wtedy trzeba im w tym pomóc.

ZNOSZENIE I WYSIADYWANIE JAJ

Samiczka zaczyna składać jajka do nieukończonego jeszcze gniazda. Jajeczka zeberek są dosyć duże w stosunku do wielkości samego ptaka, mają przeciętnie 1,51 mm/1,14 mm. Przeciętne zniesienie to 3-4 jajek, ale mogą zdarzyć się tylko 2 lub aż 8 jajek w zniesieniu. Po zniesieniu 3 jajeczka, samiczka zaczyna wysiadywanie na zmianę z samcem. Zauważyłam, że bardziej cierpliwe są samiczki, jeśli coś się dzieje w otoczeniu gniazda, samiec od razu wylatuje sprawdzić, co to. W okresie wysiadywania nie należy ptaków niepokoić przez zbyt częste zaglądanie do klatki, a już czyszczenie budki lęgowej w tym czasie jest niedopuszczalne i zbędne. Zwykle im młodsza samiczka, tym mniej liczne zniesienie.Jeśli w okresie znoszenia jaj samiczka stanie się osowiała, będzie miała trudności z lataniem i oddychaniem, mogą być to objawy świadczące o zaleganiu jaja..

WYLĘG i pierwsze dni życia

Po 12-14 dniach wylęgają się pierwsze młode. Od chwili wylęgu, a nawet troszkę przed spodziewanym wylęgiem należy podawać mieszankę jajeczną. Młode w ciągu pierwszych kilku godzin życia nie muszą przyjmować pokarmu, ale, jako że zwykle klują się nocą, powinny dostać solidne śniadanko.
Wnętrze dzioba piskląt zdobią maleńkie znamiona: czarne kropeczki na jaskrawożółtym tle, które w naturalnych warunkach, w ciemnych gniazdach, pełnią funkcję świateł odblaskowych i "drogowskazów" dla rodziców. Układ i barwa tych znamion są jednocześnie oznaką przynależności gatunkowej, bowiem występują one u wszystkich gatunków astryldów. W kątach dziobków piskląt widać białe "zajady".

• Zmiany

Pisklęta wykluwają się ślepe, cielisto - różowe i pokryte rzadkim białym puchem. W ciągu kilku dni ich skóra i dziobek stają się prawie czarne. W 6 dniu można już zobaczyć wystające ze skóry na krańcu skrzydełek lotki, na razie w postaci małych igiełek.
7-ego dnia otwierają się dotychczas zamknięte oczy i pisklęta ustawiają się przodem w kierunku wejścia do gniazda. W tym czasie również ustala się ich termoregulacja, więc rodzice spędzają coraz mniej czasu na ogrzewaniu, a więcej na "zdobywaniu pokarmu" dla szybko rosnących dzieci. Po kilku dniach rodziców można zobaczyć w gnieździe praktycznie tylko w czasie karmienia.

• Karmienie

Młode początkowo tylko wyciągają otwarte dzioby w górę i rodzice karmią je, później już żebrzą o pokarm pochylając się nisko i wyciągając dziób w górę, wydają przy tym głośne wrzaski i gonią rodziców.
Dorosłe ptaki najpierw zjadają pokarm i piją wodę, następnie zwracają nadtrawioną zawartość woli wprost do gardła piskląt, sczepiając się przy tym dziobami dość silnie.

WYLOT Z GNIAZDA

Pierwszy pisklak wylatuje zwykle już w 17 dni po wylęgu, ale jest on w miarę szybko i sprawnie wabiony przez rodziców z powrotem do gniazda. Całorodzinna wycieczka krajoznawcza odbywa się zwykle w 21 dniu życia. Przy większej liczbie piskląt jedno lub kilka młodszych zostaje w gnieździe, nie należy ich wtedy poganiać - widocznie są jeszcze za młode na latanie.Jest to dość niebezpieczny okres w życiu piskląt; chciałyby wiele, a jeszcze nie potrafią. Trzeba dobrze zabezpieczyć klatkę, szczególnie pojemniki z wodą. W tym okresie najlepsze są poidełka wkładane między prętami od zewnątrz klatki. W miseczce lub poidełku wewnętrznym pisklę może się po prostu utopić, lub, jeśli będzie siedziało jakiś czas w zimnej wodzie, przeziębi się. Należy umieścić w klatce odpowiednią ilość gałązek, na różnej wysokości, by ptaszki mogły ćwiczyć latanie i zawracanie w różnych kierunkach. Początkowo maluchy bardzo często zawisają na ścianie klatki, więc trzeba uważać np. na koty (nawet domowe słodkie pierdołki), które atakując w tym momencie mogą wyrządzić im krzywdę. 

NAUKA SAMODZIELNOŚCI

W kilka dni po wylocie małe próbują samodzielnie jeść. Można im to ułatwić podając pokarm w płytkich miseczkach na dnie klatki, w miejscu nienarażonym na zabrudzenie odchodami (dobre jest miejsce tuż pod budką).Podaje się mieszankę jajeczną, namoczone (przez dobę) i osuszone w ręczniku papierowym lub nadgniecione ziarno. Dla ptaków, które mają problemy z samodzielnym łuskaniem można podawać trochę kaszy jaglanej (łuskane proso).Młode obserwując rodziców powinny zacząć ich naśladować, a w wieku 5 tygodni, 2 tygodnie po wylocie powinny być już samodzielne. Jednak zeberki już samodzielnie jedzące nadal dopominają się o pokarm od rodziców.Może się zdarzyć, że rodzice uznają pisklę za samowystarczalne i nie karmią go, podczas gdy maluch wymaga jeszcze karmienia. Dobrze jest wtedy podkarmiać maluchy wkładając im pokarm bezpośrednio do dzioba.Nie wolno oddzielać od rodziców młodych, co do których nie ma pewności, że samodzielnie jedzą!!  

DORASTANIE

Młode samczyki często już przy wylocie z gniazda mają zaznaczoną ciemną barwę na piersi, w literaturze spotkałam się z opinią, że dzieje się tak tylko u dobrze karmionych.Piórka na policzkach i bokach ciała u samców początkowo są szare jak reszta ciała, ale już po kilku tygodniach od wylotu wyrastają w tych miejscach rude piórka. Termin ten nie jest dokładnie określony, zależy od odżywiania i od konkretnego osobnika.Dziobek zaczyna się przebarwiać w wieku ok. 3,5 tygodnia, początkowo barwy cielistej nabiera jego podstawa. Po ok. 5 tygodniach życia można zobaczyć kolor czerwony, który naprawdę silny i bez dodatku czerni stanie się po 9-10 tygodniach.Pierwsze pierzenie pisklęta przechodzą po 8 tygodniach, a w wieku 12-14 tygodni uzyskują już upierzenie dorosłego ptaka.Już w kilka dni po wylocie małe samczyki ćwiczą śpiewanie, co początkowo brzmi jak zgrzyty. Śpiew zeberek nie jest całkiem wrodzony, młode uczą się od swojego ojca. Dzięki temu dorosłe ptaki można rozpoznawać również po śpiewie – prawie każdy ma swoją melodię. Chcesz posłuchać głosów zeberek - kliknij:) (Jest to link do strony autorstwa Heather Williams z Williams College w Williamstown, Massachusetts. W kolejnych tabelach umieszczono: samca - ojca, określonego symbolem, numer kolejnego lęgu, datę wykluwania piskląt, liczbę piskląt w lęgu i liczbę synów w lęgu. Po kliknięciu na czerwone linki otworzy się strona zawierająca piosenkę ptaka-ojca i piosenki jego synów z danego lęgu.)Jeżeli ptaki nie przystępują do nowych lęgów, można zostawić im gniazdko czy budkę, w których chętnie ędą spały. Trzeba tylko najpierw ją wyczyścić i wyrzucić starą wyściółkę.Ptaki w naturze mają silne instynkty rozrodcze. Jest to podyktowane koniecznością przedłużenia gatunku. Wychowanie potomstwa, a zatem znalezienie miejsca i budowa gniazda, złożenie i wysiadywanie jaj, zdobywanie znacznie większych ilości pokarmu potrzebnego do wykarmienia piskląt, obrona gniazda przed intruzami, nauczenie piskląt samodzielności – pochłania mnóstwo energii i jest bardzo wyczerpujące, dlatego ptaki nie wyprowadzają więcej jak 2-3 lęgów w roku.W niewoli zeberki mogłyby rozmnażać się na okrągło - nie muszą obawiać się wrogów, walczyć o terytorium, budować gniazda, poszukiwać pokarmu. Nie zmienia to jednak faktu, że nawet w tak ‘komfortowych’ warunkach lęgi nie są dla ptaków ani zabawą ani rozrywką. Samiczka nadal musi pobierać ze swojego organizmu składniki mineralne potrzebne do budowy skorupek jajek, a wygrzewanie i karmienie piskląt to nadal ciężka praca. W rzeczywistości posiadanie potomstwa nie jest zeberkom potrzebne do szczęścia.Ponieważ to my decydujemy czy dopuścić do lęgu czy nie, zanim podejmiemy decyzję o rozmnażaniu ptaków, najpierw dobrze przemyślmy to czy jesteśmy w stanie zapewnić ptakom warunki na wykarmienie i spokojne wychowanie piskląt i przede wszystkim czy będziemy mieli co zrobić z pisklętami. Jeżeli zamierzamy powiększyć stadko to OK, jednak rozmnażanie ptaków wyłącznie dla własnego kaprysu i oddanie potem młodych ptaszków do sklepu czy w przypadkowe ręce, nie świadczy o odpowiedzialności. Nie liczmy też na łatwy zarobek, ponieważ sklepy jeżeli już przyjmują młode zeberki to zazwyczaj za darmo.Doświadczeni i odpowiedzialni hodowcy zalecają, aby nie dopuszczać do więcej niż 3 lęgów w roku, dlatego po każdym lęgu zalecana jest co najmniej 3-miesięczna przerwa.

Choroby i inne problemy

Ptaki, jak ludzie, mają "prawo" gorzej się czuć i chorować, zarówno na katar, jak i poważne choroby - artretyzm czy nowotwory. Z chwilą wzięcia ptaka pod opiekę stajemy się za niego odpowiedzialni, toteż, gdy zaczyna dziać się z nim coś niedobrego, nie czekamy, co będzie dalej, tylko robimy wszystko, aby ulżyć mu w cierpieniach i doprowadzić do wyzdrowienia:)))
Oczywiście na pierwszym miejscu stoi zapobieganie chorobom: dbanie o czystość klatki, karmidełek, poidełek, karmienie jedzonkiem dobrej jakości, zapewnianie możliwości regularnych kąpieli i fruwania. Nie należy również dopuszczać do kontaktu ptaszków z dzikimi ptakami, jak również gryzoniami, także tymi domowymi. Dzikie ptaki roznoszą bakterie, podobnie jak inne zwierzęta domowe: w ślinie kotów znajdują się bakterie pastelorozy, w odchodach gryzoni i królików. Jednak nie na wszystko mamy wpływ - zresztą może się zdarzyć, że kupimy już chorego ptaszka i naszym obowiązkiem jest mu pomóc, aby jak najmniej cierpiał.
Po drugie należy się nauczyć obserwować ptaki, aby jak najszybciej wychwycić niepokojące zmiany w zachowaniu. Zdrowy ptak: ma apetyt, ćwierka, jest ruchliwy, ale nie nerwowy, chętnie się kąpie i czyści sobie piórka.

NIEPOKOJĄCE OBJAWY

Na co powinniśmy zwrócić uwagę w szczególności? Poniższa tabelka przedstawia niepokojące objawy wraz z sugestią, czym może to być spowodowane.

• apatia, brak zainteresowania otoczeniem, częste przysypianie w ciągu dnia - sygnalizuje osłabienie, w połączeniu z innymi objawami może być rezultatem różnych chorób 
• opadające skrzydła - skrzydła ptaka powinny leżeć na grzbiecie złączone końcówkami w okolicach ogona; jeżeli zwisa(-ją) po bokach ciała:
  - jedno - może być złamane lub zwichnięte; może być to również skutek dawnego urazu i źle zrośniętych kości
  - oba - to na ogół sygnał osłabienia, w przypadku samiczek może być jednym z objawów niebezpiecznego zalegania jaja; 
• skrzydła rozstawione na boki, odsunięte od ciała - sygnał, że ptakowi jest za gorąco; 
• problemy z oddychaniem - zdrowy ptak oddycha niemal niedostrzegalnie; jeżeli przy oddychaniu porusza się całe ciałko ptaka (szczególnie widać to po ogonku), jeżeli dziobek ptaka jest otwarty, jeżeli przy oddychaniu słychać świstanie lub charczenie, najprawdopodobniej mamy do czynienia z infekcją dróg oddechowych; 
• wycieki z nosa - katar lub inne infekcje dróg oddechowych; 
• wycieki z oczu - uraz oka lub infekcje oczu spowodowane wycieraniem o brudne żerdki; 
• częste drapanie się - jeżeli dzieje się to poza okresem pierzenia, możemy podejrzewać obecność pasożytów wewnętrznych: ptaszyńców, świerzbowców, piórojadów; 
• braki w upierzeniu, łysinki - mogą zwiastować problemy z pierzeniem wywołane brakiem witamin i mikroelementów; w połączeniu ze zmianami skórnymi (zaczerwienienia, otarcia naskórka) - obecność pasożytów, które powodując przykre swędzenie zmuszają ptaka do nerwowego drapania się i wyrywania sobie piór; mogą być też efektem bójki między ptakami lub ocieraniem o pręty (za mała klatka, źle rozstawione żerdki - za blisko prętów); 
• wodniste kupki, pobrudzone pióra w okolicy kuperka - "zdrowa" kupka ptasia powinna być uformowana w wałeczek otoczony białą, rzadszą substancją - moczem; jeżeli powtarzają się rzadkie kupki - ptak cierpi na biegunkę spowodowaną: stresem, zmianą pokarmu, zatruciem złym jakościowo pokarmem (zapleśniałym, nieświeżym, wilgotnym); atak pasożytów wewnętrznych powodujących poważne choroby (kokcydioza, drożdżyca, salmonelloza); 
• krwawe kupki - "zdrowa" kupka ma kolor brązowawy, kupki czerwone lub czarne mogą sygnalizować obecność krwi; może być to sygnał popękania naczynek krwionośnych (przy zaleganiu jaja) lub urazów błony śluzowej (mechanicznych lub spowodowanych połknięciem toksycznych, żrących substancji); 
• nastroszenie piór - może oznaczać, że ptak marznie; jeżeli temperatura otoczenia jest prawidłowa (20 i więcej stopni), może to oznaczać chorobę (np. przeziębienie) - w czasie choroby temperatura ciała ptaka spada; 
• wyraźne zmiany na skórze lub tkance rogowej, narośla, naloty, łuszczenie się, zgrubienia na dziobku, nóżkach - wszelkie zmiany skórne mogą oznaczać niedobór witaminy A; mogą być to również zmiany nowotworowe, białe naloty, zgrubienia na dziobku i zniekształcenia dzioba mogą oznaczać infekcję spowodowaną przez roztocza; zgrubienia na łapkach - zmiany artretyczne, atak pasożytów; 
• częste podkulanie nóżki, nienaturalnie wygięta łapka lub paluszki - stłuczona lub złamana łapka lub paluszek; również zmiany zwyrodnieniowe; 
• odbarwione lub opuchnięte paluszki - zdrowe zeberki mają różowe łapki; jeżeli zatem zaobserwujemy zsinienie lub zaczerwienienie, może to oznaczać otarcia (mechaniczny uraz lub pasożyty) lub poważniejsze zakażenie w wyniku zabrudzenia ranki 
• drżenie lub wyraźne drgawki - silne zmarznięcie; poważne zatrucie pokarmowe (mykotoksyny - zagrzybiony, zapleśniały pokarm) lub zatrucie spowodowane wdychaniem trujących substancji (farb, lakierów, rozpuszczalników, gazu); czasami przyczyną drgawek jest również niedobór cukru we krwi (można podać do picia wodę z dodatkiem glukozy); 
• zaburzenia równowagi - bardzo znaczne osłabienie, zatrucie mykotoksynami; 
• niemożność latania, wzbijania się w powietrze - jeżeli wykluczamy złamanie skrzydła - poważne osłabienie, niedożywienie, niedorozwój mięśni piersiowych; w przypadku samiczek częsty objaw zalegania jaja; 

Przerost dzioba i pazurków

Przerost dzioba występuje u zeberek rzadko. Może być spowodowany błędami żywienia lub postępującym procesem starzenia. Najczęściej przerasta górna część dzioba przypominając z wyglądu dziób papuzi. Ponieważ może to spowodować utrudnienie w łuskaniu ziarna, dziobek taki należy skorygować przez przycięcie u weterynarza.Przerost pazurków zdarza się jeszcze rzadziej. Jego przyczyny to najczęściej plastikowe lub zbyt cienkie żerdki nie umożliwiające ścierania pazurków w naturalny sposób. Pazurki trzeba przyciąć ostrymi cążkami do paznokci. W tym celu ptaszka należy schwytać, najlepiej w ten sposób, aby jego głowa znalazła się między palcem wskazującym a kciukiem, natomiast nóżki unieruchomione między palcem środkowym i serdecznym. Obcinać należy pod światło, uważając, aby nie uszkodzić żyłki w pazurku (powinna być widoczna!), bo spowoduje to krwawienie (które może być niebezpieczne dla życia ptaka) - obcinamy w pewnej odległości od niej. Lepiej obciąć za mało niż za dużo. W przypadku, gdy jednak skaleczymy ptaka, trzeba jak najszybciej zatamować krwawienie - posypując rankę mąką (najlepiej kukurydzianą) - utworzy ona na ranie sztuczny strupek. 

Opisy chorób i porady jak się ich pozbyć

Infekcje oczu

Infekcje oczu, zapalenie spojówek to na ogół skutek pocierania głową o brudne żerdki. Stany zapalne oczu wymagają natychmiastowej reakcji, gdyż ze względu na budowę anatomiczną czaszki istnieje niebezpieczeństwo zapalenia mózgu.Objawy: oko może być przymknięte, czasami sklejone powieki, okolica oka spuchnięta, spojówka zaczerwieniona, a na piórach wokół oka może być widoczna wydzielina.Postępowanie: stosujemy przemywanie naparem z rumianku lub świetlika. Jeżeli jednak objawy po 2 dniach nie znikną, można podejrzewać infekcję wirusową lub bakteryjną i konieczna będzie wizyta u weterynarza, który przepisze stosowną maść lub krople do oczu.

Zaleganie jaja

zaleganie jaja zdarza się najczęściej samiczkom młodym, słabym, chorym, niedożywionym i z niedoborem wapnia. Ptak nie ma sił składać jaja, lub skorupki jaj są miękkie lub zdeformowane, co utrudnia ptakom składanie jaj. Przyczyną może być również zbyt niska temperatura otoczenia lub stres powodujący skurcz kloaki, zaburzenia hormonalne, zapalenia jajowodu, nieoprawidłościami układu rozrodczego.Objawy: samiczka jest napuszona, często siedzi na dnie klatki i nie ma siły podfrunąć, drży i ciężko oddycha, skrzydła mogą być opadnięte.Postępowanie: przede wszystkim należy podnieść temperaturę (do 30 stopni) i wilgotność otoczenia - w tym celu częściowo okrywamy klatkę i stawiamy ją przy naczyniu z gorącą wodą (można również postawić klatkę bezpośrednio na miskę z wodą). W niektórych przypadkach to wystarczy, ale czasami trzeba jeszcze dodatkowo wpuścić do kloaki samiczki kilka kropli oleju (parafinowego - oczyszczonego!; olej jadalny nie nadaje się, bo jełczeje i może doprowadzić do podrażnień skóry lub alergii). Jeżeli po upływie doby samiczka nie zniesie jaja, konieczna jest wizyta u weterynarza, który poda do steku olejowy roztwór antybiotyku, oksytocynę i wypchnie jajo. Sami nie próbujmy tego robić, bo nieumiejętne postępowanie doprowadzi do rozbicia skorupki, poranienia jajowodu, zapalenia otrzewnej lub pęknięcia jajowodu. Zalegające jajo grozi poważnymi stanami zapalnymi i w konsekwencji śmiercią ptaka, dlatego nie lekceważmy tego!

Zaburzenia pierzenia

Są wynikiem niewłaściwego, jednostronnego żywienia pokarmem ubogim w witaminy i mikroelementy, nieodpowiedniej temperatury, nagłych zmian temperatury (przeciągi), zbyt niskiej wilgotności, nieodpowiedniego oświetlenia (zbyt ciemno w przypadku ptaków hodowanych w piwnicach). Mogą być też spowodowane obecnością pasożytów (np. roztoczy).Objawy: pióra wypadają, a na ich miejscu nie pojawiają się nowe, powstają łysinki. Piórka rosną, ale osłonki nie chcą pękać i ptak wygląda jak najeżony.Postępowanie: dieta wzbogacona w witaminy i mikroelementy, zwiększenie wilgotności w mieszkaniu (np. przez wieszanie mokrych ręczników na kaloryferze), zapewnienie ptakowi możliwości codziennej kąpieli. W przypadku inwazji roztoczy postępujemy jak wyżej.

Otyłość

U większości ptaków spowodowana niewłaściwą dietą - zbyt dużo tłustych ziaren (len, słonecznik, konopie). U zeberek, ze względu na ich dużą ruchliwość, otyłość zdarza się rzadko i najczęściej powiązana jest z unieruchomieniem ptaka w zbyt małej klatce.Objawy: utrata humoru, apatia, mała ruchliwość.Postępowanie: zapewniamy ptakom możliwość ruchu - zmieniamy klatkę na większą, wypuszczamy ptaka na spacery po pokoju, zwiększamy w diecie udział zieleniny, owoców i warzyw.

Zatwardzenie

Najczęściej spowodowane niewłaściwym żywieniem (monotonna dieta złożona wyłącznie z ziarna, brak warzyw, owoców i zieleniny) oraz brakiem ruchu (zbyt mała klatka).Objawy: ptak siedzi nastroszony i przy próbach wypróżnienia wyraźnie napina się, kręci ogonkiem i czasami usiłuje pomóc sobie dziobem.Postępowanie: dieta urozmaicona w: zieleninę, owoce, warzywa; piasek; zapewnienie ptakowi możliwości ruchu.

Biegunka

Biegunka towarzyszy bardzo często poważnym chorobom takim jak: salmonelloza, drożdżyca czy kokcydioza. Może być spowodowana również nieświeżym pokarmem - jeżeli biegunce towarzyszą jeszcze inne objawy: zaburzenia równowagi, miejscowe paraliże i zaburzenie oddychania spowodowane porażeniami nerwów - możemy podejrzewać zatrucia mykotoksynami (pokarm zagrzybiony, spleśniały). Czasami biegunkę powodują również duże wahania temperatury.Postępowanie: należy podawać pokarm posypany sproszkowanym węglem leczniczym (Carbo medicinalis) lub podawać do picia wodę z dodatkiem węgla, a także słaby roztwór naparu z rumianku. Odstawić zielonki, warzywa, owoce. Jeżeli objawy nie ustąpią po 48 godzinach - konieczna jest wizyta u weterynarza.

Koniec o tych chorobach.

Rozpisałam się...

Paa!

Apteczka

Apteczka dla zeberek i innych ptaszków:
Węgiel drzewny - naturalny pochłaniacz toksyn. Dostępny w sklepie zoologicznym.
Glukoza - dostępna w aptekach, podawać kiedy ptaszek jest osłabiony. Podawać 1 płaską łyżeczkę na 1 szklankę.
Wapno w syropie - dostępne w aptece. Podawać bez SMAKOWE, na wypadek zalegania jaja.
Urosan - mieszanka ziół o działaniu moczopędnym. Stosować przy zatruciu.
Najlepiej zaopatrzyć się w te przedmioty, przy zakupie ptaszka :)

Charakterystyka zeberek

ZEBERKA, AMADYNA ZEBROWATA, ZEBERKA TIMORSKA

• zeberka timorska (Taeniopygia guttata guttata)
• zeberka australijska (Taeniopygia guttata castanotis)

Nazwa naukowa: Poephila guttata lub Taeniopygia guttata
Rozmiar: małe, do 10-12 centymetrów
Waga: około 13-20 gramów
Kraj pochodzenia: zeberka australijska – Australia i zeberka timorska – Małe Wyspy Sundajskie
Długość życia: 3 do 8 lat (rekordziści dożywają nawet do 15 lat!)
Rozmnażanie: bardzo płodne
Dźwięki, hałaśliwość: niska, dźwięki porównywane są do cichego trąbienia („bip bip” ), głośniejsze są samce – śpiewają
Specjalne umiejętności: brak, choć niektórym hodowcom udaje się zeberki wytresować na tyle, by przylatywały i siadały na rękę lub reagowały na głos właściciela.
Zeberki to jedne z najczęściej i najchętniej hodowanych w niewoli ptaków.
Jak można określić zeberki?
Małe, aktywne, energiczne, kolorowe, ciekawskie i zabawne ptaszki, te cechy najlepiej odzwierciedlają charakter zeberek.
Są bardzo ruchliwe i ciekawe świata dlatego obserwowanie ich sprawia naprawdę dużą frajdę.
Jako zwierzątka domowe sprawdzają się świetnie, wnoszą sporo dynamiki do domu, jednak obserwacja to główna radość z ich posiadania. Są zbyt płochliwe i nerwowe aby je dotykać, chwytać czy głaskać.
Jeśli lubisz obserwować ptaki, słuchać ich dźwięków, prawdopodobnie właśnie zeberka to idealne zwierzątko dla Ciebie.
Powodzenia!

Wypuszczanie z klatki

Zeberki są ptakami, które powinny sobie pofruwać przynajmniej 1 w TYGODNIU. Ja moje wypuszczam co 2 dni  Kiedy latają, zostawiam je na chwilę same (czyszczę klatkę w łazience).

                           UWAGA!!!
Kiedy wypuszczamy obojętnie jakie ptaszki hodowlane, musimy pamiętać, aby być cicho i nie krzyczeć, bo ptaszki wtedy się nie skupiają i mogą w coś uderzyć, co może spowodować krzywdę, lub nawet śmierć!

Klatka i jej wyposażenie

Klatka

Przed kupieniem ptaków musimy zaopatrzyć się w niezbędne akcesoria i przygotować klatkę czy wolierę dla małych mieszkańców. Po przybyciu ptaki jakiś czas będą onieśmielone i nie należy wówczas dodatkowo płoszyć ich urządzaniem ich domku.Wybierając klatkę dla zeberek trzeba kierować się nie ich niewielkimi rozmiarami, ale temperamentem i... faktem, że są ptakami i mają skrzydła po to, żeby latać, o czym niektórzy ludzie jakby zapomnieli. Zeberki należą do ptaków szalenie ruchliwych i chętnie fruwających, dlatego potrzebują jak największej klatki. O klatkach tzw. kanarkowych  możemy od razu zapomnieć, bo nie nadają się one absolutnie dla żadnych ptaków. Ptak zamknięty w takiej klatce czuje się gorzej niż człowiek zamknięty w małej ubikacji. Klatki na zdjęciach powyżej można wykorzystać jedynie jako izolatkę, szpital dla chorego ptaka i to tylko na czas choroby czy rekonwalescencji, względnie jako transporterkę na większe odległości. Aby jednak nie stresować zanadto ptaków dobrze taką klatkę włożyć do pudła kartonowego zamkniętego lub zasłoniętego od góry, ale za to z wyciętą połową jednej ścianki. 

ROZMIARY: 

Wiele klatek dostępnych w sklepach zoologicznych jest zwyczajnie za małych nawet dla jednego ptaka! Im większa klatka tym lepiej: 

• większa przestrzeń sprawia, że ptakom łatwiej jest zachować dystans od człowieka, dzięki czemu czują się bezpieczniejsze 
• w większej klatce ptaki nie będą tak łatwo wpadać w panikę, kiedy będziemy zmuszeni wsadzić do środka rękę 
• większą klatkę łatwiej urządzić 
• większe klatki często są wyposażone w dodatkowe drzwiczki, w których można zawiesić basenik lub na czas lęgów – budkę lęgową, która dzięki temu nie będzie zajmowała przestrzeni wewnątrz klatki 

Z kolei zbyt małe klatki: 

• ograniczają ptakom możliwość naturalnego poruszania się – lotu 
• to sprawia, że ptaki smutnieją i stają się apatyczne albo przeciwnie (znacznie częściej) - bardziej nerwowe i agresywne wobec siebie 
• w małej klatce ptaki łatwiej tyją i stają się podatniejsze na choroby, jak również mają zwykle gorsze wyniki w lęgach 
• wymagają znacznie częstszego sprzątania, bo dużo szybciej ulegają zasyfieniu 

Zatem minimalne wymiary klatki dla parki zeberek powinny wynosić 50cm/30cm/40cm (dł./szer./wys.). Obecnie z kupieniem takiej klatki raczej nie powinno być żadnych problemów. Nawet jeżeli nie ma ich „na składzie”, większe sklepy mają katalogi firm produkujących akcesoria dla zwierząt i sprowadzają klatki na zamówienie. W niektórych miastach odbywają się regularne giełdy i targi zoologiczne, na których nie tylko jest większy niż w sklepach wybór klatek, ale jeszcze po znacznie niższych cenach. Szukając klatki o większych rozmiarach wcale nie jesteśmy zdani na bardzo drogie klatki Ferplastu. Bardzo przyzwoite klatki po przystępnych cenach produkuje polska firma Inter-Zoo. Warto pytać o nie w sklepach.

Sytuacja się zmienia, kiedy chcemy mieć większe stadko - minimalne wymiary klatki dla pary ptaków z pisklętami lub kilku par 120cm/60cm/80cm (dł./szer./wys.), a o taką klatkę w Polsce trudno. Dlatego niektórzy biorą sprawy w swoje ręce i samodzielnie konstruują sobie klatki -

już wkrótce zamieścimy zdjęcia takich klatek. 

KSZTAŁT:

Klatki prostokatne

Najlepsze dla ptaków są klatki prostokątne. Idealna klatka to klatka dłuższa niż wyższa, a to dlatego, że ptaki latają w poziomie, a nie w pionie;). Jeżeli jednak mamy do wyboru klatkę poziomą ale małą i klatkę pionową ale dużą, wybierzmy tę drugą. Klatki kwadratowe również są w porządku, byle były odpowiednio obszerne.

Klatki dwudzielne

Naprawdę najlepszym modelem spośród wszystkich klatek są tzw. klatki dwudzielne. Nie tylko mają odpowiedni kształt, proporcje i przyzwoite wymiary, ale dodatkowo mają dwoje drzwiczek, po dwa komplety otworów na karmniki i specjalny ruchomy segregator z prętów, który w razie potrzeby można wyjmować lub wsadzać do klatki. Taki segregator przyda się, jeżeli będziemy potrzebowali na jakiś czas rozdzielić ptaki. Klatki fantazyjne

Klatki o bardziej fantazyjnych kształtach, np. wyprofilowanych, stylizowanych dachach (o ile oczywiście mają przyzwoite rozmiary) nadają się dla ptaków, jednak trzeba wziąć pod uwagę, że wszystkie tego typu ozdobniki podnoszą ogólną cenę klatki, a na dodatek utrudniają jej mycie. Czasami niedogięte do końca druty odstają i stwarzają zagrożenie dla ptaszków 

Klatki okrągłe

Klatki okrągłe w ogóle nie nadają się dla małych, nieoswojonych ptaków. Ich podstawową wadą jest to, że nie stwarzają ptakom przytulnego kąta do odpoczynku i spania. Ponadto na ogół są zbyt małe i źle się je urządza. Nie polecamy 

Klatki dla miękkojadów

Osobom, którym bardziej zależy na utrzymywaniu w czystości okolic klatki proponujemy kupienie klatki przeznaczonej dla miękkojadów, np. gwarka (pod warunkiem, ze pręty klatki rozstawione są w odpowiedniej dla zeberek odległości). Klatki takie mają specjalne plastikowe wyjmowane do mycia osłony na ścianki 

Jeszcze inne rozwiązanie tego typu to klatka semi-box lub box. Są to klatki robione na zamówienie przeznaczone do hodowli bardziej płochliwych lub wrażliwych ptaków. Tylko przednia ich ściana zrobiona jest z prętów, pozostałe ścianki są drewniane.Pseudo-wolieryNa koniec małe sprostowanie. Obecnie w większych sklepach zoologicznych można spotkać tzw. woliery Nie są to jednak woliery, a jedynie większe klatki. Prawdziwa woliera powinna być takich rozmiarów, aby człowiek mógł nie tylko spokojnie do niej wejść, ale jeszcze w miarę swobodnie się poruszać.
Klatki te ze względu na rozmiary (ale nie na proporcje!!!) byłyby idealne dla zeberek i innych małych ptaszków, niestety produkowane są z myślą o papugach i mają zbyt szeroki rozstaw prętów, zeberka przeciśnie się między nimi bez większych problemów.Jeżeli klatka będzie spełniała większość tych wymagań, ptaki szybko ją zaakceptują i będą chętnie do niej wracać po lotach po pokoju. Jeżeli ptaki nie chca wracać do klatki to zwykle dlatego, że po prostu źle się w niej czują, a zatem: 

• kiedy klatka jest zbyt mała 
• kiedy klatka jest źle ustawiona (za nisko, w zbyt ruchliwym miejscu albo stoi niestabilnie) 
• kiedy żerdki są niewygodne (za cienkie, za grube albo niestabilnie umocowane) 
• kiedy ptaki często są płoszone (np. przez dzieci albo inne zwierzęta) albo łapane właśnie wtedy, kiedy przebywają w klatce. 

PRĘTY:

Najlepiej kupić klatkę z prętami powlekanymi białą farbą lub chromowane (złote). Te z prętami srebrnymi prawdopodobnie są ocynkowane. Jeżeli będziemy wsadzać między nie owoce – pod wpływem kwasów owocowych rozpuści się cynk, który dostanie się do owoców i zatruje ptaki. Ponadto w miejscach tych pręty szybko sczernieją, a każda kropla wody będzie zostawiać na nich brzydki ślad.Odstępy między prętami nie powinny być większe niż 1 cm, przy większym odstępie istnieje ryzyko, że ptak przesmyknie się między prętami albo wsadzi między nie główkę i zaklinuje się, a nawet może się udusić!

DNO:

Klatka powinna mieć dno w postaci dość głębokiej, plastikowej, odpinanej kuwety. Większość takich kuwet ma dodatkowo wysuwaną szufladę, klatki bez niej są równie dobre, a nawet lepsze – przez szparę od szuflady nie sypią się łuski i nie ma ryzyka, że po wyciągnięciu szufladki ptaki przecisną się dołem i uciekną. Zresztą tak czy siak trzeba myć całą kuwetę;)

MIEJSCE:

Klatkę należy postawić co najmniej jednym bokiem przy ścianie, w miejscu spokojnym, osłoniętym od przeciągów i od bezpośrednich promieni słonecznych. Powinna być ustawiona lub powieszona co najmniej na wysokości naszych oczu lub wyżej – ptaki czują się zagrożone i zestresowane, jeżeli patrzy się na nie czy coś przy nich robi od góry.Absolutnie nie wolno stawiać klatki z ptakami w kuchni czy łazience - częste wahania temperatury i wilgotności, jak również szkodliwe opary (gaz, teflon, kosmetyki i środki higieniczne) - mogą w najlepszym razie doprowadzić do choroby ptaka, w najgorszym - do jego śmierci. Klatka nie może również stać na oknie (bezpośrednie promienie słoneczne, przeciągi) ani przy kaloryferze (zbyt wysuszone powietrze, zbyt mała wilgotność - może spowodować zaburzenia w pierzeniu lub zasychanie zarodków w jajach).Optymalna temperatura pomieszczenia, w którym stoi klatka z ptakami, to ok. 20 stopni. Zeberki są dosyć odporne, jednak przy częstych, nagłych wahaniach temperatury i po dłuższym przebywaniu w temperaturze, będą podatniejsze na choroby, a samiczki - bardziej narażone na zaleganie jaja.

HIGIENA:

Dno klatki należy wyłożyć papierowym ręcznikiem lub szarym papierem pakowym; gazety dopuszcza się w ostateczności, ale wyłącznie czarno-białe. Ogólnie się ich nie poleca - farba drukarska jest szkodliwa, a zeberki często sfruwają na dno i mogą szarpać gazetę. W przypadku, gdy nasz samczyk ma nadmiernie rozwinięty instynkt budowania gniazda i wnosi do gniazda wszystko łącznie z potarganą przez siebie wyściółką, można zrezygnować z papieru, wysypując w zamian dno piaskiem. Trzeba jednak liczyć się z piaskownicą w pokoju.Klatkę powinno się sprzątać co kilka dni - nie rzadziej niż raz na tydzień! Na ptasich odchodach mnożą się bakterie, w kurzu z suchych kupek, złuszczonej skóry i pyle pozostałym po łuskaniu ziarna gromadzą się zarodniki grzybów, które są bardzo niebezpieczne. Zatem myje się gorącą wodą kuwetę i szufladę i wymienia się papier na dnie klatki. Żerdki, huśtawki, drabinki szoruje się szczotką pod gorącą wodą i dobrze osusza. Ptaki podczas czyszczenia się często pocierają dziobkiem lub główką o żerdki – jeżeli będą one zanieczyszczone odchodami, łatwo o infekcje bakteryjne oczu, które nie leczone mogą szybko doprowadzić do śmierci ptaka. Poidełko i basenik, a także karmniki na pokarmy miękkie bezwzględnie trzeba myć codziennie (lub częściej, jeżeli zostaną zabrudzone), karmnik na ziarno wystarczy raz na tydzień, chyba, że został pobrudzony kupkami.Co miesiąc powinno się umyć całą klatkę razem z prętami – porządnie spłukać ją ciepła wodą, a nawet zlać wrzątkiem. Jeżeli nasze ptaszki sypiają w gniazdku – co jakiś czas, np. co miesiąc cały materiał trzeba wyrzucić, gniazdko oczyścić z kupek, przepłukać ciepłą wodą i wysuszyć. Wszystkie zabiegi pielęgnacyjne najlepiej wykonywać, kiedy ptaki przebywają poza klatką.Pomieszczenie, w którym przebywają ptaki, powinno być często odkurzane i wietrzone.Żadna, nawet największa klatka nie zapewnia ptakom możliwości swobodnego lotu, a przecież do tego zostały stworzone:) Zatem niezależnie od rozmiarów klatki zeberki trzeba jak najczęściej z niej wypuszczać – a im klatka mniejsza tym częściej. Regularne wypuszczanie ptaków jest – jak już zostało wyżej napisane- niezbędne dla utrzymania ich w dobrej kondycji. Ponadto obserwowanie, jak wszędobylskie, sprytne i ciekawskie zeberki radzą sobie poza klatką, dostarcza niezapomnianych wrażeń:) Przy okazji chcielibyśmy obalić pewien krążący po Internecie mit, mówiący, że zeberki (i inne ptaki) wypuszczane z klatki nie będą chciały się rozmnażać. Jest to kompletna bzdura i nie należy się tym przejmować.
Wszystkie przedmioty, które powinny znajdować się w klatce:
- dodatkowe karmniki - 2-4 zł/szt.,
- automatyczne poidełko rurka - 1,5 - 2 zł,
- automatyczne karmidełko rura - 4 zł,
- karmnik-miseczka z zaczepami - 2,5 - 3 zł,
- karmnik-miseczka bez zaczepów - mały - 0,6; duży - 1 zł,
- deserówka - 0,6 zł,
- basenik - 4 - 7 zł,
- gniazdko - 5 - 12 zł,
- podstawowy pokarm - 2,5 - 4zł/opak.,
- sepia (niekoniecznie) - mała - 1,2 - 2; duża - 4 zł,
- kostka wapienna - 1,2/2 szt. - 1,5/1 szt.,
- piasek - ok. 2,5 zł,
- huśtawka (mała) - 1,5 - 2 zł.

Te rzeczy powinny znaleźć się w klatce zeberki. Jak na tak małego ptaka dużo, prawda? :)
Podałam przykładowe ceny, nie wiem, czy u was będą takie same.
Do widzenia, timorscy!